Sprzedaż, sprzedaż....

Jeżeli chodzi o samą pracę, to polegała ona na podchodzeniu do klientów, rozmowach z nimi, prezentacją sprzętu, i sprzedaży sprzętu. Poza tym należało przyjąć dostawę - tzn. wziąść wózek i pojechać nim na rampę, ustawić sprzęt z palety na wózku. W zależności od wielkości dostawy była to sprawa lekka, lub przy dużej sprzedaży, np. w okresie świątecznym już sprawa cięższa, bardziej męcząca. Jedna z rzeczy, która nieprzyjemnie dawała się we znaki to to, ze wg. standardów Vobisu nie można siedzieć. W salonie nie było żadnych krzeseł za ladą. Po kilku dniach pracy ból nóg dawał sę we znaki. Wg. ich myślenia sprzedawca musi chodzić po salonie, cały czas obsługiwać klientów. Taki jest standard obsługi klienta. Gdy pracowałem na 6 gdzin, już odczuwałem skutki takiego chodzenia, a co dopiero pracownicy, którzy pracowali po 12 godzin. Ale i tak pomimo zakazu czasem każdy siedział. Za ladą były takie szuflady w szafce o wysokości ok. 0,5 metra, na której można było wygodnie posiedzieć. Ale kierownik, gdy był na salonie, nie pozwalał siedzieć. Obserwował pracowników, jak sprzedają, co robią, itd. Sam siedział na zapleczu przy biurku, miał tam swój komputer. Wychodził z tego zaplecza co jakiś czas i patrzył, co się dzieje na salonie. Jak był ruch, to pomagał w sprzedaży. Generalnie zwykle pracowników było dwóch na salonie. Ja byłem trzeci po południu. Dalszy ciąg dopiszę wkrótce.